Drogi Czytelniku, chciałabym Cię poprosić o rzecz prostą i niewymagającą niczego szczególnego: wejście w moją skórę. Nietypowe zadanie, ale zrób je, proszę. Nawet jeśli nie znasz mnie osobiście, lub z wirtualnego świata, na pewno będzie to wykonalne. Po prostu załóż moje buty i przejdź w nich kilka kroków. Serdecznie Cię namawiam. Na chwilę, do czasu przeczytania tych kilkudziesięciu słów – zostań mną. Ewą – …
Dziś będzie o medytacji, a właściwie o tym, że i dlaczego nie mogę się jej nauczyć. Choć od lat na różnych zajęciach próbuję. Uspokój się? W domowym zaciszu z terierem, który za wszelką cenę chce dołączyć do mojego „superważnego zajęcia” (przynosi różne zabawki, liże po odsłoniętych częściach ciała) i kotem skaczącym po mnie …
Od tygodnia męczy mnie okrutnie niemoc twórcza.Trzy kroki do przodu i potem zastój. Nic mi się nie chce: śpiewać, tańczyć ani pisać, tylko oglądałabym filmy, czytała, lub spała. Głównie spała, przy szumie laptopa, lub z książką w ręce. Z niechęcią myślę o artystycznych działaniach, które jeszcze parę tygodni temu wywoływały niesłychany entuzjazm. Leżę i pachnę, ale …
Zapomniałam, co znaczy BEZTROSKA. Zgubiłam ją w piętrzących się zmartwieniach i poczuciu odpowiedzialności. W stale duszącym mnie lęku. Nagle, po prostu wyparowała ze słownika powszechnych dóbr. -Czy wróci i kiedy? -Nie wiem. Przeraża mnie jej brak. A co, jeśli zapomniana – zniknie na zawsze, jak amputowana kończyna, lub nieużywany organ? I będę musiała funkcjonować w świecie podszytym strachem, poważna …
Na nowo zanurzeni w pędzie i prostocie zwyczajności zdobądźmy się na jedną, niezwykłą rzecz i zaprośmy do swojego życia magię. Niech płynie delikatną strugą zasilając baterie naszej kreatywności. Dostrzeżmy w sposób niezwykły, przez pryzmat wewnętrznego kalejdoskopu blask słońca, taniec drobinek kurzu, usłyszmy zielone oddechy przyrody. Dajmy sobie prawo do ponadprzeciętności …
Pierwsza odsłona programu nowo otwartego teatru Figaro miała odbyć się drugiego września 1939 roku. Wykreujcie w myślach obraz tego dnia: salę teatralną po remoncie,pachnącą świeżością, oklejoną afiszami z napisem „bilety wyprzedane”, plejadę artystów – wielkich gwiazd ówczesnej sceny rozrywkowej, perfekcyjnie przygotowanych (próbowali przez całe lato), podekscytowanych nowym miejscem, publiką, repertuarem – inauguracyjną perełką. Całkiem przyjemna wizja, prawda? – Niestety, nie udało się jej ziścić. Pierwsza i zarazem ostatnia, niedoszła premiera Figara …
Teatr jako płaszczyzna wspólnoty między pokoleniami kobiet. Stale słyszymy stwierdzenie, że „wiek to tylko numer!”, że powinniśmy wyglądać i czuć się młodo przez całe życie. Po wnikliwej obserwacji świata zewnętrznego okazuje się, że nie jest on miejscem dla starych ludzi, że starość jest niewygodna, po prostu nie istnieje, lub powinna wegetować w ukryciu. Bardzo trudno czuć się sobą w tak …
Żyjemy w kulturze niedosytu. Nawet nie uświadamiając sobie jak bardzo, dzień po dniu pielęgnujemy to poczucie. Budząc się rano, na dźwięk budzika, niewyspani, ale już na baczność. Wskakując w pędzie w rytm dnia, bo doba oczywiście jest za krótka. Prześlizgując się przez czynności poranne, szybką toaletę, śniadanie, kawę. – „Pa. Do później.” I już… pędzimy. Godziny mijają, …
Tęcza jest jednym z najpiękniejszych zjawisk na świecie. Niegdyś uważano ją za znak bogów, a w baśniach na końcu tęczy zawsze pojawia się garnek złota. Tęczowy most jest też przejściem do raju, a ponad tęczą w krainie Ozz latają błękitniki. W naszym świecie tęczę tworzą wspólne wspomnienia, wszystkie chwile, które dzielimy kreując spektakle, wespół śmiejąc się …
Kupiłam jakiś czas temu planner. Coby poskładać życie na nowo. Potrzebowałam inspiracji, racjonalności i narzędzi, żeby ruszyć do przodu, po spektakularnym upadku własnego ego i zamknięciu sceny. Przez jakiś czas walczyłam z poczuciem „bycia zbędną”, „nic nie znaczeniem”, „brakiem osiągnięć życiowych”, „bezproduktywnością egzystencji”. Rozkładaniem swojego życia na czynniki pierwsze, myślibełkotem …